Skip to content

Nancy
56 jaar, verhalenverteller, docent Nederlands, boswachter

Klacht: lage rugklachten

Ik had meer dan vijf jaar last van lage rugklachten. In de zomer, als ik veel beweging (en vakantie) had niet, maar door het jaar heen wel. De pijn was zo nasty dat ik geregeld na het avondeten op de bank moest gaan liggen en tot weinig meer in staat was. Dit was dan de enige mogelijkheid om zonder pijn de avond door te komen. Ik heb een druk leven (maar wel leuk). Op een gegeven moment kreeg ik, ook overdag, steeds meer last van rugklachten en kon ik er niet meer ‘omheen’ leven.

Vaak werd ik al met een verstijfde rug wakker en waren er rek en strek oefeningen onder een warme douche nodig, om de dag te kunnen beginnen. In de avond lag ik steeds vaker op de bank, wat ik buitengewoon beperkend vond. Ik had en heb nog veel plannen en wil graag gezond oud worden.

Voor mijn rugklachten ben ik naar de huisarts gegaan. Deze constateerde slijtage. Vervolgens ben ik bij een osteopaat geweest, en doorverwezen naar het sjieke ‘Back & Neck centre’ in Amsterdam Zuid. Op aanraden van laatste ben ik gedurende de dag kleine oefeningen gaan doen. Deze hielpen wel even, maar loste niet fundamenteel iets op. Bovendien vond ik het moeilijk om vol te houden. Ook heb ik nieuwe stoelen gekocht. Die zaten beter, maar dat was het dan wel. Per toeval stuitte ik op een mental coach die fysieke klachten vanuit een holistische visie (lichaam en geest zijn één) benaderde. Aangezien ik niets te verliezen had, wilde ik dit wel proberen.

Op een gegeven moment kreeg ik steeds meer last van rugklachten en kon ik er niet meer ‘omheen’ leven.

Het was voor mij erg verrassend dat we een gesprek gingen voeren; ik ging immers naar hem toe vanwege mijn rugklachten en dacht dat er iets fysieks zou gebeuren.

In het gesprek kwam ik erachter dat ik altijd het gevoel heb, dat ik het moet ‘weten’. Ik ben de oudste van vier kinderen, ben intelligent, heb gestudeerd en vond dat ik het verplicht was aan mijn kinderen en de wereld om mij heen om in elke situatie altijd te weten wat het beste was om te doen. Dit leverde een geweldig conflict op met mijn werk als verhalenverteller. In mijn verhalen hield ik ervan als ze multi-interpretabel waren en iedereen er zijn eigen gedachten over kon laten gaan, maar voor mijzelf mocht dat niet. ‘Ik moest het
in elke situatie altijd direct ‘weten’. Ik besefte, dat ik mijzelf geen ruimte gaf om dingen te laten ontstaan. Ik wilde altijd en overal controle over hebben.

Ik zag in dat als ik werkelijk iets wilde veranderen, ik de controle los moest laten.

Door dit onder ogen te zien (overigens veel lastiger dan dagelijkse fysiotherapie) loste de pijn als het ware vanzelf op. En het mooie is, ik kreeg er zelfinzicht bij cadeau.

Over mijn verhaal is een film gemaakt. Deze kunt u hier bekijken

Back To Top